Zwarte vlekken op de huid van je hond… is dat een probleem?

Zwarte vlekjes (of plekjes) zijn er in alle soorten en maten met elk hun eigen oorzaak. We zetten de meest voorkomende voor je op een rij. Ga bij twijfel altijd naar je dierenarts voor een diagnose en om iets kwaadaardigs uit te sluiten.  

Worden de vlekken veroorzaakt door het materiaal in de vacht?

Vuil in de vacht zit los van de huid en is vaak te verwijderen door te borstelen. Denk aan… 

Modder en zand

Honden die veel buiten spelen of zwemmen zullen onvermijdelijk vies worden en donkere vlekken in de vacht krijgen. Geen probleem, maar wel even goed kijken of er niets ergers aan de hand is. 

Vlooienpoep

Zwarte korreltjes die eruit zien als zand, zouden wel eens vlooienuitwerpselen kunnen zijn. Het verschil zie je door de korreltjes met een kammetje uit de vacht te kammen en op een nat wit papiertje te leggen: vlooienpoep valt dan uit elkaar, waardoor het bloed in de ontlasting een rode (vers bloed) of bruine (oud bloed) kring om het korreltje afgeeft. 

Na het vinden van vlooienuitwerpselen staat vast dat je hond vlooien heeft, maar je weet natuurlijk niet hoeveel. Wat je wél weet is dat je nu ook vlooien in je huis hebt; meer dan 95% van alle vlooien, eitjes en larven zit namelijk niet op je hond, maar in de omgeving. Zorg er dus voor dat je niet alleen je hond behandelt, maar ook je huis. Vraag je dierenarts om advies, want het is niet zo gemakkelijk om de juiste middelen te kiezen en op elkaar af te stemmen. 

Seborroe of olieachtige resten

Ook honden kunnen “roos” hebben, vaak als gevolg van een te lage talgproductie. Net als bij de mens is dat meestal wit van kleur, maar soms drogen de huidschilfers in en worden ze donkerder. Op een nat papiertje veroorzaken huidschilfers geen verkleuring. Roos is daardoor te onderscheiden van vlooienuitwerpselen. Als je hond teveel talg produceert, dan zie je dat doordat de huidschilfers dik, plakkerig en vettig zijn.  

Olieachtige schilfers zijn veelvoorkomende aandoeningen die worden veroorzaakt door een verhoogde talgproductie, maar je kunt ook droge schilfers zien bij jouw hond. En natuurlijk hebben veel honden beide! Het is normaal om een ​​paar schilfers te vinden, maar als er veel zijn, duidt dit op een klinische aandoening die veterinair onderzoek vereist.

Enkele huidschilfers in de vacht is volstrekt normaal, maar als het er teveel worden, dan is ingrijpen verstandig om de huidbarrière te versterken. Producten met werkzame stoffen als Seboliance, zoals DOUXO^® S3 SEB, zijn hiervoor erg geschikt. Zoals bij vrijwel alle huidaandoeningen is het belangrijk om een onderliggende oorzaak uit te sluiten of te behandelen. 

Plaatselijke vlekjes in of op de huid

Als het bultjes zijn die in of aan de huid vastzitten, dan kan dat een vorm van huidkanker zijn. Een bezoek aan je dierenarts is dan noodzakelijk voor de juiste diagnose en behandeling. Het hoeft gelukkig niet altijd ernstig te zijn, want er zijn ook goedaardige tumoren en mee-eters. 

Mee-eters (Comedones)

Mee-eters, of comedones, komen ook bij de hond vaak voor. Ze ontstaan in verstopte huidporiën, waarin zich viezigheid kan ophopen. Een enkele mee-eter is geen probleem, maar veel mee-eters wijzen vaak op een huidprobleem. Als mee-eters ontstoken raken, dan is het verstandig om naar je dierenarts te gaan. 

Tumoren

Huidtumoren komen ook voor bij de hond. Sommige daarvan zijn bruin of zwart. Als ze daarbij ook een “onregelmatige vorm” hebben (ze lijken op een braam in de huid), ga dan zo snel mogelijk naar je dierenarts. Dit zijn vaak kwaadaardige tumoren en hoe sneller ze behandeld worden, des te beter de prognose is.  

Verdikte huid (met of zonder jeuk)

Verkleuring van de huid met of zonder verdikking en jeuk

Een donkerverkleuring van de huid wordt “hyperpigmentatie” genoemd; er wordt dan teveel pigment (melanine) aangemaakt. Bij langdurige huidaandoeningen gaat hyperpigmentatie nogal eens gepaard met verdikking van de huid; dierenartsen spreken dan van een “olifantenhuid” (of lichenificatie in het medische taalgebruik). Dit kan heel plaatselijk zijn, maar ook over grotere delen van de huid ontstaan. Donkerverkleuring kan daarbij tot zwart aan toe gaan. Het ontstaan van olifantenhuid is het gevolg van langdurige ontsteking en irritatie van de huid en we zien het daarom alleen bij chronische aandoeningen. Ook hier is het nodig om op zoek te gaan naar de onderliggende oorzaak van het probleem. 

Veelvoorkomende onderliggende oorzaken zijn:

• Huidallergieën – zelfs als allergieën behandeld worden kan, als gevolg van af en toe terugkerende problemen, olifantenhuid ontstaan.
• Onbehandelde en/of diepe huidinfecties – hoewel de meeste huidinfecties goed te behandelen zijn, is het wel zaak om er vroeg bij te zijn. Als infecties langer bestaan en daardoor dieper in de huid doordringen, worden ze moeilijker te behandelen. 
• Schimmel- en/of gistinfecties – vooral de gistinfecties (Malassezia infecties) komen veel voor. Hier is wel een beetje sprake van een “de kip en het ei verhaal”, want zijn de gistinfecties de oorzaak van de problemen of hebben ze door de huidproblemen juist kans gezien om te gaan groeien? Op dit moment gaan huidartsen er vanuit dat de meeste gist/schimmelinfecties het gevolg zijn van andere problemen, zoals bijvoorbeeld allergieën. 
• Huidparasieten – vlooien, luizen en mijten zorgen voor jeuk en huidirritatie. Door te krabben, beschadigt je hond de huid, waardoor de natuurlijke balans verstoord raakt en huidproblemen verergeren. Als dat lang genoeg duurt, ontstaat ook bij deze dieren een olifantenhuid. 

Helaas is het niet zo gemakkelijk om onderscheid tussen de verschillende oorzaken te maken met kijken alleen. Aanvullende onderzoek, zoals laboratoriumonderzoek, is vaak nodig en dus is het verstandig om naar je dierenarts te gaan.  

De aanpak van het probleem is meestal niet zo ingewikkeld: behandel de onderliggende oorzaak en herstel de huid(barrière). Bij lichenificatie van chronische ontstekingen kan het herstel van een gezonde huid worden ondersteund door het gebruik van producten zoals DOUXO^® S3 CHLO in geval van een verstoorde microbiota, die helpen de balans in de huidflora te herstellen; of DOUXO^® S3 CALM, speciaal ontworpen om jeukende, geïrriteerde, gevoelige huid te verzachten.

Als er geen verschijnselen van ontsteking of irritatie zijn, dan valt te denken aan: 

Verkleuring zonder jeuk

Er zijn ook oorzaken van hyperpigmentatie die niet gepaard gaan met jeuk, zoals rasvariaties, problemen met de talgproductie, hormonale aandoeningen (zoals een te traag werkende schildklier of overactieve bijnieren), sommige medicijnen en gedragsveranderingen (vooral likken). Veranderingen in de geslachtshormonen kunnen ook tot huid- en vachtveranderingen leiden (pubertijd, castratie en sterilisatie). Vaak gaan hormoonproblemen gepaard met haaruitval. 

Bij een te traag werkende schildklier komen vaak meer meeëters voor dan normaal en zien we vaak dat de huid dunner wordt. We zien dit ook bij overactieve bijnieren (ziekte van Cushing). Bij hormonale problemen treden ook vaak verschijnselen op als meer drinken en plassen en verandering van de eetlust. Dit zijn ernstige aandoeningen; ga zo snel mogelijk naar je dierenarts. Bij de juiste behandeling gaat de huid meestal weer terug naar normaal. 

Wat de oorzaak ook is…

…de eerste stap zou altijd een bezoek aan je dierenarts moeten zijn. Een goed behandelplan begint bij de juiste diagnose. Natuurlijk zijn medicijnen soms noodzakelijk voor de behandeling. Het is echter altijd verstandig om huidverzorgingsmiddelen te gebruiken die helpen om de huidbarrière te versterken. Denk aan de producten van DOUXO^® S3 (CALM, CHLO or SEB afhankelijk van de oorzaak).